Ey Gönül

Ey gönül âh etme, her derdin selâmettir sonu,

Ölmeyen bir hastanın hâl-i nekahattir sonu,

Gam yeme ferda için, saat bu saat, gün bu gün,

Olsa olsa dâr-ı dünyânın kıyamettir sonu.

Cünhadan kaç, eyle mümkünse hazer,

Çünkü böyle itiyâdın kıyamettir sonu.

Ekser-i rind-i hüdâ pir-i mugana borçludur,

İşretin birkaç kadeh sonu semâhattır sonu.

Bir zamanda hayr olan iş istihâre istemez,

Bâzı beyhude teenninin cesârettir sonu.

Hak, hukuk tesisi bahşetmez sana ey mürtekip,

Tevbekâr oldun mu zannetme berâettir sonu.

Gâh câne, gâh vicdâne fena tesir eder;

Eşrafâ! Dünyada her zevkin nedâmettir sonu.

Kaynak: Türk Şiiri Antolojisi, Şair Eşref, Deccal’den Gazel, s.59